Eerste schooldag

Ze had een hekel aan haar fiets. Hij piepte, en ze had het idee dat ze er doorheen zou zakken. Op het schoolplein aangekomen zette ze hem ruw neer, haalde de sleutel uit haar slot en stopte die in haar tas. Even bleef ze staan, terwijl ze om zich heen keek. Ze had nooit echt vrienden gehad, maar de mensen die ze altijd wel mocht, waren nu naar de middelbare school gegaan. Zijzelf zou nu eigenlijk ook in de brugklas horen te zitten. Maar na wat er vorig jaar was gebeurd, zag ze altijd tegen school op. Ze kon zich niet meer concentreren, en haalde slechte cijfers. Kon zij er wat aan doen?
Met trage passen liep ze richting de ingang van de school, maar bleef uiteindelijk staan. Ze zag een paar hele kleine kindjes, en één groter meisje. Dat was Emma. Ze kende haar nog wel van vorig jaar. Misschien wilde ze een vriendin worden...? Vast niet. Zijzelf had nog nooit echte vrienden gehad.

Mandy zag het nieuwe meisje, ze was wel wat ouder dan haar d8 Mandy maar dat vond ze niet zo erg, ze maakte graag contact. Ze liep naar haar toe. "Hallo"zei ze

Mimi zag ook dat er een nieuwe meisje is aangekomen, ze liep achter Mandy aan naar het ander meisje. Alleen zei ze niks tegen haar terug, ze bleef achter Mandy gewoon staan.

Ook Kevin kwam na de lange schoolvakantie het schoolplein op gefietst, hij had helemaal geen zin in dit schooljaar, hij was een jaar blijven zitten door een ongeluk dat hij gehad heeft, al zn vrienden waren al naar de middelbare, hij baalde er erg van. Hij hoopte nog weer nieuwe leuke vrienden hier te ontmoeten, hij zette zijn fiets in de stalling, deed em opslot en stopte te sleutel in zn broekzak en pakte zn tas van de bagagedrager en keek rond, hij zag maar weinig leerlingen 2 kleine meisjes en 1tje die iets ouder was dan hun, hij liep er naar toe. "Hallo"zei hij zachtjes en een beetje verlegen

Mimi zag nu nog een jongetje die aan kwam lopen. "Hallo." zei ze dan maar zachtjes terug, want ze was zelf ook verlegen net zoals hem. "Ik ben Mimi." zei ze dan ineens terug zachtjes tegen hem. "En jij bent?" vroeg ze daarna ook nog steeds terug zachtjes, wel zodat hij het kon verstaan wat ze zei tegen hem.

"Hoi Mimi, ik ben Kevin"zei hij en keek in het rond, toen zag hij Mandy staan, hij kende haar wel van vorige jaren, maar had nooit echt met haar gepraat. Ook zag hij het grotere meisje staan en liep er naar toe. "Hallo"zei hij tegen haar.

Rustig had ze de twee kleinere meisjes gegroet toen zij haar groetten. Hij keek naar hen, en herkende Mandy van voorgaande jaren. Het ander meisje kende ze niet. Opeens verlangde ze terug naar de tijd dat zij zo oud was als de twee kleine meisjes nu waren. Dan was haar vader er nog geweest...
Ze werd uit haar gedachtes getrokken door een jongensstem. Ze keek op, en zag een jongen aan komen lopen die haar groette. Ze kende hem wel van voorgaande jaren; vorig jaar had hij in groep 7 gezeten. Emotieloos keek ze hem aan.
"Hallo," zei ze rustig tegen hem. Haar stem klonk warm en vriendelijk, maar op haar gezicht was geen enkele uitdrukking te lezen.

"Hallo"zei Kevin terug en keek haar aan. "Wie ben jij? Ik ben Kevin"zei hij vriendelijk

Even keek ze in de ogen van de jongen, die blijkbaar Kevin heette. Het viel haar op dat ze ijsblauw waren. Even was haar blik versmolten in de zijne. Al snel schudde ze alle gedachtes weer van zich af.
"Ik ben Erika," zei ze rustig, waarna ze haar blik afwendde en naar het schoolgebouw keek. Ze voelde zich niet prettig op school. Ze had zich nooit prettig gevoeld op school. Maar na wat er vorig jaar was gebeurd, voelde ze zich nergens meer prettig.

"Oke, hoi Erika"zei Kevin en keek naar haar, hij zag dat ze wat afwezig was. "Is er iets aan de hand?"vroeg hij voorzichtig

Weer was ze in gedachtes verzonken, toen Kevin vroeg of er iets was. Ze keek op en dacht even snel na. Ze wilde het niet over haar vader hebben. En sowieso wist ze niet of ze Kevin kon vertrouwen; vorig jaar was ze vaak genoeg gepest. Eigenlijk haar hele leven werd ze al gepest.
"Nee, er is niets," zei Erika zachtjes, zonder hem aan te kijken. Ze had haar sleutelbos in haar hand, en speelde er een beetje mee om de tijd te verdrijven.

"Oh oke, het leek zo. In welke klas zit je?"vroeg hij in de hoop dat ze hem aan zou kijken.

Even slikte Erika. Er was wel iets, maar ze wilde het gewoon niet vertellen. Nog niet, in ieder geval. Kevin vroeg in welke klas ze zat, en rustig keek ze op.
"In 8A," zei ze rustig. Vorig jaar had ze in dezelfde klas gezeten. Maar nu was iedereen die ze nog een beetje kende, weg.

"He da's toevallig ik zit ook in die klas"zei Kevin en hij keek in het rond en keek toen keek hij weer naar Erika. Juist op dat moment ging de bel. "Ga je mee naar de klas?"vroeg hij

"Aangenaam Kevin." zei ze tegen hem toen hij zichzelf voorgesteld had aan haar, toen zag ze dat ze naar het grote meisje was gegaan. Ze besloot om ook maar eens naar haar toe te gaan, en ze keek naar haar. "Ik ben Mimi, en jij bent?" vroeg ze dan ook naar het grotere meisje dan haarzelf, wachtend op haar antwoord.

"Ga je mee naar de klas Mimi? De bel is gegaan"zei Mandy

"Ja." zei ze al wat minder verlegen tegen Mandy, en ze keek haar aan. "Waar is onze klas dan ergens eigenlijk?" vroeg ze haar, tot dat ze ook de bel ineens had horen gaan nu. Maar ze wist helemaal nog niet eens waar haar klas was, dus volgde ze Mandy dan maar.

"Op de 2e verdieping achteraan, tenminste daar was het vorig jaar"zei Mandy en ze liep het schoolgebouw binnen opweg naar haar klaslokaal..

Net wilde ze antwoordden op de vraag van Mimi, toen het andere kleine meisje haar meenam. Rustig stond ook Erika op, die eerst tegen een muurtje had zitten leunen. Ze stopte haar sleutelbos weer in haar tas, en keek even naar Kevin.
"Ja, laten we gaan," zei ze rustig, waarna ze een paar passen in de richting van de school liep. "We moeten eerst verzamelen in de kantine," zei ze rustig, waarna ze even stil bleef staan om te wachten op Kevin.

"Ik volg jou dan wel, want weet mijn weg hier nog niet." zei ze tegen haar. Ze volgde Mandy dan maar ineens naar het schoolgebouw ook op weg naar haar klaslokaal. Maar ze zag precies dat het grotere meisje haar iets wou antwoorden op haar vraag voordat Mandy haar meenam naar de klas. "Mandy, wacht even." riep ze naar haar toe.

Nog steeds stond Erika te wachten totdat Kevin mee zou komen. Ze keek even naar de twee kleinere meisjes, die de verkeerde kant op liepen. Hoe heetten ze ook alweer..?
"We moeten naar de kantine!" riep Erika naar de twee meisjes, in de hoop dat ze begrepen dat het naar hen bedoeld was.

Mimi had ineens gehoord wat het grotere meisje naar hun had geroepen, en trok dan Mandy terug naar het plein om richting naar het grotere meisje te gaan. "Moeten we naar de kantine?" vroeg ze dan nog eens na aan Mandy, toen ze haar mee trok terug richting het plan op waar het grote meisje aan het wachten was op het jongetje.

Nog steeds stond Erika te wachten. Ze draaide zich om naar Kevin, en keek hem even vriendelijk aan.
"Zullen we gaan? Straks komen we nog te laat op onze eerste schooldag," zei ze rustig. In één moment, een fractie van een seconde, leek het alsof ze glimlachte.

Kevin kwam bij Erika staan. "Ja dat is waar ook dat we moeten verzamelen in de kantine, dat was voorgaande jaren ook al zo, was het even vergeten"zei Kevin

Mimi wist helemaal niet dat we allemaal moesten verzamelen in de kantine, want ze was nog maar net nieuw hier op deze school eigenlijk. Dus besloot ze maar om het grotere meisje samen met een jongetje die Kevin heette te volgen, en hopelijk zou Mandy haar dan ook maar volgen.